Terug naar vorige
De staatssecretaris van Financiën heeft het rapport van de evaluatie van heffingskortingen en tariefstructuur in de inkomstenbelasting naar de Eerste en de Tweede Kamer gestuurd.
In de begeleidende brief vat de staatssecretaris de belangrijkste conclusies uit het rapport samen en geeft hij de aanbevelingen van de onderzoekers weer. Gezien het grote budgettaire belang van de heffingskortingen dienen deze doelmatig bij te dragen aan de gestelde beleidsdoelen.
De heffingskortingen zijn ingevoerd als onderdeel van de Wet IB 2001 ter vervanging van de belastingvrije sommen en het arbeidskostenforfait uit de Wet IB 1964. Een heffingskorting is een korting op de te betalen inkomstenbelasting. De belangrijkste reden voor het omzetten van de belastingvrije sommen in heffingskortingen was het kunnen voeren van een gerichter inkomensbeleid. In 2005 is de Wet IB 2001 als geheel geëvalueerd. Uit die evaluatie bleek dat met de heffingskortingen gerichter inkomensbeleid mogelijk was. De onderzoekers vonden twee nadelen. Het eerste nadeel was dat niet alle belastingplichtigen alle kortingen volledig kunnen verzilveren. Het tweede nadeel betreft de complexiteit van het grote aantal kortingen en de uiteenlopende voorwaarden daarvoor. Die constateringen zijn in de recente evaluatie bevestigd.
De arbeidskorting en de IACK dragen minder bij aan het arbeidsaanbod dan mogelijk, omdat de burgers de kortingen slecht blijken te kennen en te begrijpen.
De onderzoekers doen aanbevelingen om de doeltreffendheid en doelmatigheid van de heffingskortingen en tariefstructuur te verbeteren. Om het belastingstelsel begrijpelijker en eenvoudiger te maken, stellen zij voor om de heffingskortingen te vervangen door extra belastingschijven van 0%. Verder geven zij in overweging om heffingskortingen om te zetten in een vorm van een directe subsidie.
Een volgend kabinet dient de uitkomsten van de evaluatie en de beleidsopties te wegen en te beoordelen en eventuele vervolgstappen te zetten naar aanleiding van deze evaluatie.